دارم تحمل می کنم درد جدایی را
در ندبه ها سر می دهم مولا کجایی را
در گوشه ی زندان هجران...با خیال وصل
هرشب تصور می کنم صبح رهایی را
دنیای رنگارنگ ما غیر از سیاهی نیست
من با تو معنا می کنم عصرطلایی را
مولا تو باقیمانده ی فیض خداوندی
درسینه ها تثبیت کن عشق خدایی را
از پشت سنگرهای خاکی تا خدا بردی
جمله بلاجویان دشت کربلایی را
دیگر ندارم تاب دوری بیش از این...برگرد
با بیرق سرخ یل ام البنین برگرد
اسماعیل شبرنگ