شام میلاد حسین است و جهان غرقِ صفاست
رویِ دستانِ علی جلوه ای از نورِ خداست
او حسین است و جهان محوِ تماشای رخش
پسرِ فاطمه همچون پدرش فوقِ ثناست
شیعه مدیون حسین است و فداکاریِ او
گر دهد شیعه سر و تن به رهش جمله رواست
توبه با نامِ حسین است که مقبوله شود
حرف من نیست که این جمله ی آدم به حواست
دم به دم ذکر حسین است و حسن روی لبم
چون حسین ابن علی خونِ خدا روحِ دعاست
خادمِ کرب و بلا حضرتِ جبرئیل امین
اشکِ در روضه ی او شک نکنی آبِ بقاست
دست گیری کند از شیعه ی خود روز جزا
چون نبی گفته که او شافعِ در روز جزاست
شاعر : سیروس بداغی