نوكرم نوكرِ دربارِ رضايم به خدا
در كنارش همه دم غرقِ صفايم به خدا
در حريمش كه ملائك به طواف آمده اند
ز رهِ جود و سخا داده شفايم به خدا
حرمش تكه اي از جنتِ اعلايِ خداست
بهتر از خُلد بَرين كرده عطايم به خدا
هر زماني كه روم مشهدِ اربابِ خرد
شك ندارم كه رضا كرده صدايم به خدا
در كنارش نشوم خسته دمي تا به ابد
در كنارش ز غم و غصه رهايم به خدا
من ندانم كه چه سري است كه اندر حرمش
فارغ از خوفم و مملو زِ رجايم به خدا
دل من زَر بكند با نگهش پورِ علي
گر چه من غافلم و بي سر و پايم بخدا
بس كه خوب است و كريم است و رئوف است و رحيم
گوشه اي از حرمش داده پناهم به خدا
در حرم پر بكشم تا به خدا با نگهش
در حرم تا به سحر گرمِ دعايم به خدا
هر كه دل دلداده به ياري دلِ من وقفِ شما
گره وا كن كه گرفتارِ شمايم به خدا
رد نكن دست من از دامنِ خود شاهِ کرم
در حريمت منِ آواره گدايم به خدا
دردِ من دوري از دلبر و دوري زِ خداست
بده از لطفِ كريمانه دوايم به خدا
هر چه من ميكشم از دستِ گناه دستِ خطاست
ز گناهان بكُن الساعه جدايم به خدا
خط خطي گشته دلم از گنه از دستِ هوس
قلم ازعفو بكش روي خطايم به خدا
صحنِ بالا سرتان ياد حسينم همه دم
زان كه من عاشقِ آن خونِ خدايم به خدا
سيرِ از مشهدِ تا كرب و بلا ديدني است
ببر آقا سفري كرب و بلايم به خدا
دل نبندم نفسي من به تو اي دارِ گذر
دلخوشم نوكري از اهلِ وِلايم به خدا
گُل كند نامِ شما روي لبم تا به ابد
شده نامت همه دم آب و غذايم به خدا
تا تويي مونسِ شب هاي (بداغي) ز وفا
فارغْ از وحشتِ در روزِ جزايم به خدا
شاعر : سیروس بداغی