(( بسم الله الرحمن الرحیم ))
((وَ فِي كِتَابِ الْفُنُونِ نَامَ رَجُلٌ مِنَ الْحَاجِّ فِي الْمَدِينَةِ فَتَوَهَّمَ أَنَّ هِمْيَانَهُ سُرِقَ فَخَرَجَ فَرَأَى جَعْفَرَ الصَّادِقَ (ع) مُصَلِّياً وَ لَمْ يَعْرِفْهُ فَتَعَلَّقَ بِهِ وَ قَالَ لَهُ :أَنْتَ أَخَذْتَ هِمْيَانِي قَالَ : مَا كَانَ فِيهِ قَالَ: أَلْفُ دِينَارٍ قَالَ: فَحَمَلَهُ إِلَى دَارِهِ وَ وَزَنَ لَهُ أَلْفَ دِينَارٍ وَ عَادَ إِلَى مَنْزِلِهِ وَ وَجَدَ هِمْيَانَهُ فَعَادَ إِلَى جَعْفَرٍ مُعْتَذِراً بِالْمَالِ فَأَبَى قَبُولَهُ وَ قَالَ :شَيْءٌ خَرَجَ مِنْ يَدِي لَا يَعُودُ إِلَيَّ قَالَ: فَسَأَلَ الرَّجُلُ عَنْهُ فَقِيلَ هَذَا جَعْفَرٌ الصَّادِقُ قَالَ لَا جَرَمَ هَذَا فَعَالُ مِثْلِهِ.))
يكى از حاجيان در مدينه خوابيده بود ،هميان پولش را ربوده بودند.
از جاى خود برخاست امام صادق علیه السلام مشغول نماز بود ،او رانشناخته دامنش را گرفت و گفت :تو هميان مرا برده اى.
امام علیه السلام فرمود : هميان چه داشت؟ گفت هزار دينار. امام علیه السلام آن مرد را به منزل خود برد و هزار دينار به او داد وقتى پول را گرفت و بمنزل خود برگشت ديد هميانش در خانه است. با عذر خواهى خدمت حضرت صادق عليه السّلام رسيد ،پول را تقديم كرد .
امام عليه السّلام از گرفتن خوددارى نمود، فرمود : چيزى كه داديم پس نمى گيريم.
آن مرد بعد جستجو نمود كه اين شخص كيست.؟!
گفتند :جعفر بن محمّد صادق است گفت بايد چنين كارى چون او بكند.
منابع :
(1) ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على (متوفی 588ق) ، مناقب آل أبي طالب عليهم السلام ؛ ج4 ؛باب إمامة أبي عبد الله جعفر بن محمد الصادق (ع)، فصل في معالي أموره (ع)، ص274،ناشر:علامه
(2) مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى (متوفی 1110ق)،بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج47، ص23
قلم شیدا ،تحقیقی مستند در تاریخ و روایات اسلامی ( امام جعفر صادق علیه السلام )